Zaadjes planten
De bloeiende magnolia op de hoek toonde de Lente in aantocht. De halve straat had de tuintjes al op orde tegen de tijd dat ik besef dat het mos bij mij nog op de tegels staat. De winterbanden hangen nog onder de auto. Ik loop hopeloos achter.
Zodra ik uit mijn winterslaap ontwaak, besef ik dat de Lente al in volle gang is. Maar nu dat bij mij eindelijk binnen komt begint het ineens te kriebelen. Ik gooi ramen en deuren open en wil buiten spelen!. Daar ontdek ik dat mijn tuin, alias de postzegel, ook hard toe is aan de voorjaarsschoonmaak. Het zit eraan te komen, ik vóel het. Het poetsen van de tuintegels komt op het to-do lijstje, onder zaadjes planten.
Nu zelfs alle Corona maatregelen afgeschaft zijn, houdt niets ons meer tegen volop te gaan genieten. Als er iets is dat ons leert dat we maar beter kunnen genieten, is het de huidige situatie in Oekraïne. Waarvan ik nog steeds verdrietig word. Het blijft voor mij onbegrijpelijk dat bijna alle NAVO landen bij elkaar én de USA deze idioot in Rusland niet kunnen stoppen, niet dúrven stoppen vermoed ik.
Ergens voel ik mij ook schuldig als ik geniet van een drankje op een terras in de zon. Het besef is er en gelukkig niet alleen bij mij, doe wat je kunt én geniet zelf als het even kan. Daarnaast komen er ook veel mooie initiatieven voorbij, wat duidelijk maakt dat het lot van de Oekraïners bij veel mensen leeft.
Onderstaand een greep uit de afgelopen periode:
Op 2e Paasdag bevond ik mij op een vlooienmarkt. Althans, de vlooien liet ik thuis, wel leende ik de auto van mijn zwager, gezien het feit dat zijn kofferbak meer inhoud had dan de mijne (én dit een officiële kofferbakmarkt was). Om 06.00 uur deed ik thuis nog een plas, om 16.00 uur pas de tweede van die dag. Note to self: kofferbakmarkt in je up is geen goed idee (plassen is óók een levensbehoefte). Buiten dat, het was een bijzonder goede dag! Voordeel van in je up; je kletst met de mensen én je biedt ze regelmatig een tuinstoel aan, waarna de meest bijzondere gesprekken kunnen ontstaan. Winst van de dag, € 180,- én een hoop gratis sproeten vanwege een zonuren overschot.
Vorig weekend was ik zomaar in het Beatrixtheater, bij de Musical over het leven van Tina Turner. Het spontaan in zingen uitbarsten tijdens een willekeurig uitgesproken zin maakt dat ik niet per se een musical type ben, maar hé als je wordt uitgenodigd door én je bevindt je in het goede gezelschap van een paar lieve vriendinnen, dan hoor je mij niet klagen. Sterker nog, het was een bijzonder goede dag! Ik genoot van de musical maar vooral van het gezelschap én een diner in de Utrechtse binnenstad.
Het nog te innen cadeau van mijn vorige collega’s kwam er nu eindelijk van. Ik ontving een uitgebreide reading van handlezeres Isabel Capelli. Deze dame uit Buenos Aires liet mij vanuit haar appartement in de Amsterdamse binnenstad weten wat er allemaal voor mij in het verschiet lag. Al wil ik mezelf en mijn (liefdes-)geluk nog wel eens saboteren, er zit tóch iets moois voor mij aan te komen. Wellicht vertrek ik zelfs mét en voor de liefde naar het buitenland, als ik mevrouw Capelli mag geloven. Ik kan mij er nog weinig bij voostellen, maar sta open voor ál dat op mijn pad komt, uiteraard. Dikke tip: komt dat zien: Isabel Capell
Dan ga ik nu gauw mijn zaadjes planten, voor al dat wat uit mag komen de komende periode.
Geniet van de Lente en vergeet vooral niet te zaaien, een nieuwe oogst is onderweg!