Dag mam

 In Mevrouw H. is er stil van

Op een prachtig zonnige herfstdag in november, iets minder dan vijf weken na de diagnose, blies mijn moeder haar laatste adem uit. Het was de moeilijkste dag uit mijn leven.

Al kon ik haar keuze rationeel wel begrijpen, had ik eigenlijk willen schreeuwen dat ze ons niet mocht verlaten, dat ik niet zonder haar kon. Haar keuze om het leven los te laten, daarmee alleen al verdient ze mijn eeuwig respect, ik vind het een van de dapperste die ze kon maken. Dood durven gaan, dat is nogal wat. Uiteindelijk zal het zal ons allemaal eens gebeuren, alleen dan overkomt het je. De dood geeft je meestal geen keuze.

Ik geloof niet dat ik al besef wat het is om zonder mijn moeder verder te moeten leven. Dat ik haar niet meer even kan bellen als ik een rotdag had, of juist een spannende date in het vooruitzicht. Dat ik haar appje met ‘En ..?’ niet zal ontvangen de volgende dag. Dat ik nooit meer om advies kan vragen of alleen maar even m’n verhaal bij haar kwijt kan. Dat ze me geen foto’s meer zal doorsturen of ik haar nooit meer zal horen klagen dat ze me te weinig ziet. ‘We hebben het dubbel en dwars ingehaald’ zei ze laatst, toen ik me daar wat rot over voelde.

En nu is mijn moeder er niet meer. Dat weet ik zeker want ik was erbij toen ze ons verliet. En toch kan ik nog bijna niet geloven dat het echt waar is.

Wat weet ik nou eigenlijk van doodgaan, ik heb het zelf ook nog nooit gedaan. Misschien voelt het een beetje als parachutespringen. Ik stel mij zo voor dat je een gek soort zenuwen voelt als je in dat vliegtuig zit, Angst voor het onbekende dat je staat te gebeuren. En net nadat je uit dat vliegtuig bent gesprongen en je je overgeeft aan die vrije val, je alles prachtig van een afstand kunt overzien. Net als het leven, dat in slow-motion aan je voorbij vliegt. Je overziet de mooiste momenten en het gevoel van zweven is onbeschrijflijk fijn. Althans, dat kan ik mij zo voorstellen van parachutespringen. Maar ook dat, heb ik nog nooit gedaan.

Toch hoop ik dat zij die hemel krijgt die ons word beloofd. Dat haar een stralende zon en een landschap vol kleurige veldbloemen wacht maar bovenal, al diegene die zij zo heeft moeten missen in haar leven.

Op Black Friday namen wij afscheid van mijn moeder. Zwarter dan deze zal een vrijdag nooit worden.

Recent Posts
Showing 10 comments
  • Marja H
    Beantwoorden

    Lieve Sandra
    Wat heb je dit weer mooi en prachtig verwoord.
    Heb dit weer met een brok in mijn keel een een traan gelezen.
    We gaan ook Nolda heel erg missen .
    Dikke knuffel van ons

    • Mevrouw H.
      Beantwoorden

      dank je wel Marja!

  • Mrs. T.
    Beantwoorden

    Ach lieffie, wat verdrietig, wat verdrietig. Heel, heel veel sterkte en een knuffel op afstand!

    Omdat er liefde is, is er geen voorbij
    Want in alle eeuwigheid is zij
    nog steeds aanwezig.

    • Mevrouw H.
      Beantwoorden

      Mooi, dank je wel!

  • Babs Philipoom- Korthof
    Beantwoorden

    Lieve Sandra, Ik wil je even zeggen dat je het heel mooi geschreven hebt over jouw Mam. En nogmaals mijn oprechte deelneming . Ik heb het via live-steaming gevolgd en was erg onder de indruk van jullie liefdevolle woorden en de steun die jij en je zus aan jullie Vader gaven en geven. Ik wens je zoveel sterkte als mogelijk is. Ik denk nog elke dag aan haar . Liefs van mij en pas goed op jezelf. ?? Babs

    • Mevrouw H.
      Beantwoorden

      Dank je wel Babs, fijn dat je het afscheid via live stream hebt kunnen volgen. Liefs

  • Sander Lammertsma
    Beantwoorden

    Sterkte Sandra, juist nu en ook voor morgen en morgen en…..

    • Mevrouw H.
      Beantwoorden

      Dank je wel Sander!

  • Kliefje
    Beantwoorden

    Lieve Sandra,
    Door mijn eigen perikelen en Bloglovin’ dat niet goed werkt, ben ik de afgelopen maanden hier niet geweest.
    Als ik zie wat je hebt meegemaakt, schaam ik me een beetje.
    SORRY!
    Veel te laat maar wel vanuit het diepst van mijn hart: gecondoleerd.
    Heftig, alles.
    Heel erg voor jullie.
    Dikke kus.

    • Mevrouw H.
      Beantwoorden

      Geen sorry’s nodig hoor! We gaan allemaal door en zijn druk en soms komt het er niet zo van om bij te lezen. Dank voor je lieve bericht! x

Leave a Comment