100%
Een van de conclusies van de zelfreflectie waarmee ik mezelf de afgelopen maanden heb beziggehouden is dat ik maar één vriendin heb waar ik 100% mezelf bij ben. En bij zusje natuurlijk, maar die kent mij dan ook van ochtendhumeur tot het disco dansjes oefenend voor de spiegel; geen slechte eigenschap die ik voor haar verborgen heb kunnen houden.
Natuurlijk kán ik bij al m’n vriendinnen 100% mezelf zijn, ik heb alleen ontdekt dat ik dat maar bij eentje echt ben. Is dat vervelend of oneerlijk tegenover m’n andere vriendinnen, is dan de vraag. Ben ik een slechtere vriendin doordat ik dan niet 100% mezelf ben? Dat zou je kunnen denken. Ik denk zelf dat ik niet 100% mezelf ben omdat ik het iedereen graag naar de zin wil maken en niet heel bewust niet mezelf ben, maar toch. Als de vriendin zegt links en ik dacht eigenlijk rechts te gaan, denk ik ‘ach, waarom ook niet links’. Meestal blijkt dat ook prima. Even goede vrienden, zogezegd.
100% vriendin en ik; samen een weekendje weg. Op mijn eerste sms ’15 minuten later’, komt een ‘ok’ terug. Fijn, geen haast. Weekendje weg begint relaxed. Vriendin zet in de auto de meezingers op play en Papa was a Rolling Stone zingen we als “Papa was een rollende steen” mee. De stemming komt er lekker in. Ondanks de aanwezigheid van navigatie rijden we als echte vrouwen 3 rondjes door de logeerstad en bellen uiteindelijk zonder gêne het hotel waarna de receptionist ons richting hotel loodst.
Ik schaam me daar overigens niet voor, dat ik ondanks aanwezigheid van navigatie het zelfs zou kunnen presteren te verdwalen in een dorp met 2 straten; het kost alleen zoveel tijd hé en timing is al niet m’n sterkste punt.
Na het uitladen van de tassen en het testen van de matrassen, verkennen we de stad. We gedragen ons als toerist, gaan onder andere met de draaiorgelman op de foto. Even lunchen met lekkere broodjes die we ondanks het koolhydraat –arme-dieet dat we beiden beweren te volgen gewoon naar binnen werken. Ze schud haar hoofd als ik een trui pas en zegt eerlijk dat het me dik maakt; van haar kan ik het hebben. ’S avonds eten we heerlijk drie gangen en hebben we fijne gesprekken over er zaken die er toe doen, onder het genot van een goed glas Sauvignon. Later op de avond als we nog een afzakkertje bij café Koops op de hoek nemen buiten onder de warmtelamp en terwijl verderop een zigeuner op zijn accordeon voor de derde keer hetzelfde nummer speelt besef ik dat dit het is. Genieten met een hoofdletter, 100%!
