Stilte .. voor de storm
Het was hier stil en toch gebeurt er van alles, achter de schermen. Van dat alles kan ik helaas nog niets delen maar wel dat het goed voelt! En dat op zich is al een zeer heugelijk feit. Verder was ik met vakantie!
In mijn jeugd gingen wij elke zomer naar Spanje of Frankrijk waar we onze tent opzetten en drie weken verbleven, daar heb ik geweldige herinneringen aan. Samen met mijn vader en zus maakte ik vorige week het reisje dat oorspronkelijk gepland stond voor mijn ouders om samen te maken. Met de auto naar Frankrijk. Terwijl we als kind vanaf de achterbank om het uur ‘zijn we er bijna’ riepen, konden we nu om de beurt achter het stuur plaatsnemen. Even wennen rijden in een automaat; ik heb maar één keer hard op de rem getrapt ..
We kozen ervoor een tussenstop te maken bij een prachtig 19e -eeuws landhuis, gevonden door mijn vader. Gerund door een Nederlands stel, hij kon bijzonder goed koken en zij was een fijne gastvrouw, al met al een heerlijk ontspannen begin van de vakantie. Onderweg genoot ik van de prachtige vergezichten en de mooie dorpjes waar we doorheen reden.
Aan het eind van de middag op dag twee bereikten we onze bestemming voor deze week, een benedictijns klooster op de grens van de Provence en de Cevennen. Het was een prachtige plek waar de tijd leek te hebben stilgestaan. Mijn ouders waren er eerder geweest en genoten destijds in de avond van het ‘talble d’hotes’ concept, waarbij een drie gangen diner wordt geserveerd aan een lange tafel buiten waar je met de andere gasten zit. Vooral mijn vader houdt van de gezelligheid, nieuwe mensen leren kennen en lang tafelen met goede gesprekken. Zijn teleurstelling was dan ook groot toen bleek dat de andere gasten de vakantie hadden geannuleerd vanwege de eerder gegeven ‘code geel’ aan Frankrijk. Persoonlijk vond ik het helemaal ok, deze week samen op deze rustige plek. Alle ingrediënten om eens goed te kunnen onthaasten waren aanwezig. Zus en ik sliepen samen op een kamer en m’n vader aan de andere kant van het appartement in het oude klooster. Het was als vanouds, als gezin op vakantie. Klein detail, zonder mijn moeder. Wat uiteindelijk best ‘een groot ding’ was natuurlijk. Ze was uiteraard in onze gedachten en gesprekken, we staken ieder een kaarsje voor haar aan in de plaatselijke kerk en dachten haar bij ons.
In de ochtend bezochten we vaak een plaatsje in de buurt, een lokale brocante markt of zwommen in een rivier. Eind van de middag lagen we nog even bij het zwembad, vielen wat in slaap of lazen een boek en ‘s avonds werd er voor ons gekookt. Iedere avond kregen we meerdere gangen voorgeschoteld, de kok luidde een belletje waarna hij zijn betoog startte over hetgeen op ons bord lag. De uitleg duurde langer dan het opeten, maar het gaf wel wat extra’s aan het geheel.
Ik kan niet anders concluderen dan dat deze tien dagen vakantie zijn omgevlogen! Het plan was meerdere boeken te lezen en eens helemaal niets te doen, behalve luieren en vooral samen zijn. Ik kwam halverwege het eerste boek en verder kan ik me eigenlijk niet eens herinneren waarom de dagen voorbij vlogen.
Zojuist hoorde ik dat mijn vader thuis bij het openen van de brievenbus ook nog kon nagenieten van de vakantie, hij ontving een viertal bekeuringen uit ‘la douce France’, waarvan ik er hoogstwaarschijnlijk voor meerdere verantwoordelijk was ..
Dit blogje typ ik weer vanuit Huize H; ik geniet hier zelf nog maar wat na met de foto’s en verheug me op dat wat ik nog niet delen kan. Tot dan!
Zo leuk om te lezen San! Fijn dat jullie een mooie tijd hebben gehad, lijkt me bijzonder..
Je ziet er supergoed uit trouwens 😉
Leuk te lezen en mooie foto’s!
Wat fijn dat het zo fijn was!
En spannend, die ontwikkelingen!
En nog steeds niets te delen … 😉
Hallo Sandra, ik heb net jullie vakantie verhaal gelezen. Prachtig dat jullie dat met z’n drietjes hebben gemaakt.
En ja natuurlijk is daar het gemis van je moeder ,maar ze zit in je hart en gaat overal mee naar toe. Ik denk ook vaak aan haar
Zie elke dag haar foto’s waar je moeder een collage van heeft gemaakt , ik heb dat in een lijst gedaan en hangt bij mij in de kamer.
Zodoende zie ik haar elke dag van een vakantie in Frankrijk en je ouders bij ons in Frankrijk ook op de camping kwamen . Toen hebben we leuke uitstapjes gedaan met elkaar . Niet te weten dat het voor ons de laatste keer zou zijn want na deze vakantie werd mijn man ziek en konden we nooit meer weg.
Maar jullie vakantie kun je mooi bij je herinneringen voegen. Liefs van Babs ??
Wat weer een mooi verhaal Sandra.
En ben het eens met bovenstaande schrijfster: Wat zie jij er goed uit!
Je verhaal doet mij denken aan Vinha Da Manta in Portugal.
Dank je!