What’s going on
De herfst is terug. Het seizoen van loslaten, wat voor mij zeker deze herfst geldt. De vorige herfst heb ik los moeten laten wat ik voor altijd vast had willen houden, deze herfst voelt alles anders. Al had ik een tijd de gedachte dat er hier niets van belang te melden was, niets bleek minder waar. Ik wist de dingen alleen even niet zo goed te benoemen. Vandaag voelde ik de behoefte om Mevrouw H weer eens in het leven te roepen. De start van deze herfst is een mooi begin, om dat los te laten wat mij nu niet meer dient.
Een paar flarden van de afgelopen maanden:
In Juni belde Pleegzorg dat er een match was. Na een periode van training, één op één gesprekken en huisbezoeken, was ik in 2020 goedgekeurd en stond ik officieel als (deeltijd-) pleegouder geregistreerd. De kinderkamer ingericht, mijn hart en huis stonden open om een kind te mogen opvangen.
Na het telefoontje van Pleegzorg ontmoette ik de ouders van ‘mijn match-kind’ en uiteindelijk volgde de kennismaking met het jongetje van 7 jaar. Een aantal wen-uren samen werden dagen, van een uurtje naar de kinderboerderij tot hele dagen samen. Het bleek een lief maar best gecompliceerd ventje gediagnosticeerd met ADHD. Ik kan veel over deze periode schrijven maar doe het niet. Feit is dat het uiteindelijk niet gelukt is. Voor mij bleek het toch té pittig om voor dit ventje te kunnen zorgen. Ik heb er, met pijn in mijn hart, uiteindelijk toch voor gekozen om de definitieve plaatsing niet door te zetten. Het maakte mij verdrietig en voelde even als falen, inmiddels besef ik dat het vooral een keuze was die te maken had met goede zelfzorg.
The Office voelde al even niet meer als de plek waar ik graag wilde zijn, mijn functie was in de loop der jaren veranderd en ineens besefte ik dat dit wat ik dagelijks op dat kantoor deed mij totaal geen voldoening meer gaf, sterker nog het begon mij zelfs tegen te staan. Daarmee besefte ik dat ik eigenlijk al te lang op de verkeerde plek zit. Soms kost het mij wat moeite om vertrouwde dingen los te laten, maar als ik het besluit eenmaal genomen heb, is het ook echt klaar.
Na zelf een paar fijne massages te hebben ontvangen, raakte ik aan de praat met de eigenares van de massage studio. Ik liet haar weten dat ik sinds 2008 masseer; trainingen en opleidingen had gevolgd, maar het mij altijd aan lef had ontbroken om er écht meer mee te doen. Na een proefmassage aan haar, bood zij mij de kans om als masseur binnen Studio Release te mogen werken. Dit heeft mij al veel gebracht, in de afgelopen maanden groeide mijn zelfvertrouwen als masseur, het voelt geweldig om binnen zo’n mooie praktijk te mogen werken. Inmiddels masseer ik op woensdagavond, om de week op zondag en val zeer regelmatig in. Voor mij op dit moment de perfecte combi tussen ‘The Office’; werken met mijn hoofd en het masseren met mijn handen maar vooral met mijn hart.
Na mijn CV en sollicitatiebrief weer te hebben opgepoetst en brieven te hebben verzonden, werd ik uitgenodigd bij een bedrijf waar ik een bijzonder leuk gesprek met de directeur had, vervolgens ook met de dame van HR en na een derde gesprek werd ik er aangenomen! Vanaf november ga ik daar aan de slag. Gisteren mocht ik al een dagje met het Management Team ‘de hei op’ om de plannen voor het komende jaar te bespreken. Retespannend uiteraard, maar bijzonder leuk om al voordat ik officieel begonnen ben het hele team te leren kennen. Van een kringgesprek in de ochtend, naar een boksworkshop in de middag en afsluiten met een uitgebreid diner in Haarlem city. Een zeer geslaagd voorproefje van het werken bij deze club. No nonsense, leuke mensen en het maakt dat ik mij al meer dan welkom voel, al voor ik er officieel gestart ben. Dat biedt mooie vooruitzichten voor de toekomst.
Deze herfst lijkt genoeg moois in petto te hebben. Laat de blaadjes maar vallen, ik ben klaar om los te laten, om ruimte te maken .. om te leven!
Mooi zo. ENJOY!
Dank!
Fijn weer wat van je te lezen!
Gefeliciteerd met je nieuwe banen?
Ga je het nog verder proberen, een pleegkind?
Dank je! Voorlopig even storten op de nieuwe banen ; )
Die eerste ? moest natuurlijk een ! zijn 😉